Beschrijving

De zerk is erg glad geworden en ook de evangelistensymbolen op de hoeken zijn nogal vervaagd. De zerk heeft tekstbanden die worden aangegeven door verhoogde randen, terwijl op de hoeken cirkels zijn aangebracht met dezelfde soort randen. De gevleugelde putto, als symbool voor Matteus, nog net te onderscheiden in de rechterbovenhoek, was op een opvallend renaissancistische manier vormgegeven. De oorspronkelijke inscriptie van deze tekstbanden is duidelijk weggekapt. In het middenveld zien we aan de onderzijde een grote rechthoekige cartouche met bandwerk, waarop de latere inscriptie is aangebracht. Hierboven zien we het wapen, waarvan de voorstelling op het schild is verdwenen.
Als randversiering rond het wapen is bandwerk met voluten te zien met links- en rechtsboven twee rozetten. Naast het wapenschild zijn op de cartouche links een gevleugelde zandloper en rechts een gevleugeld doodshoofd aangebracht, beide op een geprofileerde sokkel. Gezien de stijl van het bandwerk moet de oorspronkelijke zerk dateren uit het einde van de zestiende of het begin van de zeventiende eeuw.

Wapens

Wapenschild: leeg. Het schild hangend aan een lint uit de helm komend, opzij van het schild uitkomend en eindigend in kwasten. Helm. Dekkleden. Wrong. Helmkroon: een kroon van vijf bladeren. Helmteken: leeg.

Bijzonderheden

Georg Ulrich Roemer of Römer werd op 22 november 1672 te Aken geboren. Hij studeerde vanaf 1690 te Franeker en voltooide in 1696 zijn theologische studie aan de Illustre School te Dordrecht. Na achtereenvolgens in Wylre, Tiel en Wesel op de kansel te hebben gestaan werd hij in 1715 in ’s-Hertogenbosch beroepen als predikant. Vanaf 1719 bewoonde hij een huis aan de Kerkstraat. In 1730 werd hij bovendien hoogleraar oosterse talen aan de Illustre School van Den Bosch, een functie die hij tot 1740 vervulde. In dat jaar werd hij ernstig ziek en moest hij zijn geestelijke en educatieve functies opgeven. Op 1 februari 1741 stierf hij, de 5de hield zijn collega dominee de Witt een herdenkingsrede in de Grote Kerk en op de 8ste werd hij daar begraven. Bij de Bossche drukker Henricus van Irhoven verscheen Zions Rouw-klagt, en Troost Over Het Zaligh afsterven van den Hoog Eerwaarde, Godzalige, en Hoog Geleerde Heer, GEORGIUS ULRICUS ROEMER: ...Die Zions Heyl betragt, en waakt op haaren muur, / Op dat geen twistziek hardt haar Poorten komt genaaken, / Maar dat haar soete Rust steets zy en blyf van duur: / Zoo was myn ROEMER, mijnen Leeraar, nu hier boven: / ‘K vergeet zijn deugden noijt, schoon het geheugen sleijdt, / Ik zal ’s Mans Eeer, en Leer, ten allen tijden Looven...
Georg Ulrich was in 1712 getrouwd met Anna Visscher of Visscherus. Het echtpaar liet tussen 1715 en 1726 vijf kinderen dopen in de Grote Kerk, bovendien werden in 1721 en 1723 nog twee ‘ontijdige geboortes’ begraven. Anna overleed in 1748 en werd op 31 januari bij haar man bijgezet.
Hun dochter Anna, gedoopt op 25 oktober 1726 in de Grote Kerk, trad in 1743 in het huwelijk met Jan Hendrik van Heurn (1716-1793). Het jonge paar ging in haar ouderlijk huis aan de Kerkstraat wonen. Jan Hendrik was een zoon van de Bossche schepen Jan van Heurn en Antonia Amelia Wolffsen, die zijn begraven onder zerk 454. Hij had rechten gestudeerd in Utrecht en vestigde zich in 1738 als advocaat in zijn geboortestad. In datzelfde jaar werd hij griffier van de Leen- en Tolkamer. Tussen 1740 en 1790 was hij maar liefst vijftien keer schepen. Ook vervulde hij functies als kerkmeester, secretaris van huwelijkse zaken, bestuurder van het Zinnelooshuis en was hij ouderling van de Nederduits-hervormde gemeente. Maar hij is toch vooral bekend als oudheidkundige en auteur van de vierdelige Historie der stad en Meyerye van ’s-Hertogenbosch, alsmede van de voornaamste daden der Hertogen van Brabant die hij tussen 1776 en 1778 publiceerde. Daarnaast is een aantal manuscripten van hem bekend, zoals de Beschrijving der Geestelijke en Wereldlijke Gebouwen der Stad waarin hij onder meer de Sint-Jan gedetailleerd beschrijft.
Anna werd op 18 november 1780 in het graf van haar ouders begraven. Jan Hendrik stierf op 13 mei 1793 en is in de Sint-Jan begraven. Waar precies weten we niet, wellicht bij zijn vrouw, wellicht in het graf van zijn vader. Naast een jong gestorven zoon Georg Ulric Roemer had het echtpaar slechts één zoon, Jan (1751-1815), die de volwassen leeftijd bereikte. ^1.

Geschiedenis

(Oud 201A; Nieuw 171; Martini 222; Smits 230) ^*
Tussen 1724 en 1741 kocht George Ulrich Roemert, Predikant & Professor alhier, een nieuw graf met de hier vermelde zerk . Op 2 april 1752 werd het graf overgeboekt op naam van zijn enige dochter Anna Roemer, echtgenote van Jan Hendrik van Heurn, Oud Schepen en Raad deser Stad, en hun nazaten. In de legger van 1779 wordt deze overboeking herhaald. De legger van 1804-1805 vermeldt de registratie op naam van de zoon van het genoemde echtpaar, de Heer Professor Jan van Heurn.
Martini duidt de zerk aan in de zuidelijke kooromgang, in de travee tegenover de derde straalkapel vanaf het westen. Hier lag hij ten noorden van de pijler die de tweede en derde straalkapel scheidt. Zelf omschreef hij de locatie als volgt: ‘Achter het choor voor het derde capelletje van de Diaconije te rekenen’. Hier lag de zerk ook al toen hij tussen 1724 en 1741 door George Ulrich Roemer werd gekocht. Aangenomen mag worden dat de zerk voor 1912 op zijn huidige plek kwam te liggen.

Personen