| huidige plaats | | in de noordelijke buitenzijbeuk van het schip, de derde travee vanaf het transept, de westelijke van de middelste rij van drie zerken |
| maten | | 88 x 91 cm |
| steensoort | | maaskalksteen met witte aders |
| inscripties | |
klik op de afbeelding om deze te vergroten.Het betreft het bovengedeelte van een zerk. Er is een tekstband aan de zijkanten, waarvan de hoeken zijn weergegeven als zijnde omgeslagen. De inscriptie is nog maar voor een gedeelte te lezen. Aan de onderzijde van het fragment, oorspronkelijk dus in het midden van de zerk, zien we in een cirkel de bovenkant van twee wapenschilden die zijn opgehangen aan de takken van een dorre boom.
HS 1709, 53.2 bevat de wapens van het echtpaar. Het manswapen toont een beurtelings gekanteelde dwarsbalk waarop een omziende windhond (gezien de dunne staart), het vrouwswapen toont drie driekantige eggen. Bij de wapens staan de namen Hels en Van de Water.
Hs 1709 53.2 geeft de volgende tekst: ‘Hier leijt begraven Handrick Hels sterft / ao 1557 den october / en Rijnsse sijn huijsvrou sterft 1557 den / 22 october.’
Naast Henrick Hels, die op een niet nader aangegeven dag in oktober 1557 stierf, werd ook zijn huisvrouw Rijnsse, die op de 22ste van dezelfde maand overleed, op deze grafzerk vermeld. Deze Henrick is een zoon van de bontwerker Willem Claes Willems Hels en Margaretha Gerits van Geldrop. Henrick was zelf ook bontwerker en tussen 1530 en 1555 vijfmaal deken van het bontwerkersambacht. In de belastinglijsten van het midden van de zestiende eeuw behoort hij tot de 36% hoogst aangeslagenen. In de jaren 1540 woonde hij in de Kerkstraat, in 1552 aan de Oude Dieze en aan het eind van zijn leven in de Hinthamerstraat. Henrick was getrouwd met Ricarda – of Rijnsse, zoals ze op de zerk werd genoemd –, een natuurlijke dochter van Jan Everts van de Water. Zij waren de ouders van heer Jan Hels, kanunnik van de Sint-Jan († 1600), die elders in de Sint-Jan is begraven (zie grafzerk nr. 65). Daar Henrick en Ricarda vlak na elkaar overleden in het voor ’s-Hertogenbosch beruchte pestjaar 1557, kan worden aangenomen dat zij beiden zijn bezweken aan de gevolgen van de groote sware pestilencie die op dat moment de stad teisterde. 1.
(Oud 195/?; Nieuw 459) *
In ieder geval vanaf het midden van de achttiende eeuw, maar vermoedelijk al geruime tijd daarvoor, was het graf eigendom van de kerk.
Het graf bevond zich in die tijd in de noordelijke binnenzijbeuk van het schip, in de eerste travee vanaf het westen. Uiterlijk in 1991 werd de zerk naar de huidige plek verplaatst.
Legenda:† begraven in de Sint-Jan
vet: hoofdbegravene.
